HYPANIS

I.

HYPANIS

Indiae fluv. nobilissimus, ultra quem in Indiam non progressus est Alex. Mag. Strabo l. 15. ὕςτατος Υ῞πανις, προελθεῖν γὰρ περαιτέρω Ἁ᾿λέξανδρος᾿ ἐκωλύθη. Plin. l. 2. c. 73. et l. 6. c. 17. et 20. Hypain vocat, Arrian. et Υ῾φάσιον. Ad eum, Gandaridas pop. metantur omnes ii, qui hunc fluvium Alexandri itinerum terminum faciunt; aliis, qui ad Gangem usque illum, penetrasse volunt, eos ulterius reicientibus. Quae de re vide Salmas. ad Solin. p. 992. et seqq. infra, in voce Hyphasis, ut et in Hypais.

II.

HYPANIS

nunc Bog, fluv. Scythiae ex magna palude profluens, sapore dulcissimo, donec ad quadragesimum milliare miscetur ei exiguus fonticulus (Exampaeum nominat Herod. l. 4.) qui suâ amaritudine totum corrumpit Hypanim. Ovid. Met. l. 15. v. 285.

Quid? non et Scythicis Hypanis de montibus ortus,

Qui fuerat dulcis, salibus vitiatur amaris.

Oritur in Podolia sup. quam separat a Volhinia sup. dein rigatis Chmielnico, Braclovia, aliisque urb. et Podoliâ inf. in duas partes sectâ, in Boristhenem, et paulo post cum ipso in Pontum Euxinum se exonerat. Estque diversus a fluv. Bug, qui in Vistulam cadit infra Varsoviam. Cursus hypanis est circiter 200. mill. ab Occ. in Ort. Baudr. Est et Hypanis alter, Panticapes Herod. l. 4. c. 17. 52. etl. 18. c. 47. et Plin. l. 4. c. 12. et l. 11. c. 36. de quo forte Virg. Georg. l. 4. v. 370.

Saxosumque sonans Hypanis, Mysusque Caicus.

Strabol. 15. p. 686. et 790. Athen. l. 2. p. 43.